Naszyjnik Kamea w stylu wiktoriańskim, około 1860 – Arcydzieło Grand Tour ze złota

Wspaniały wiktoriański naszyjnik z kameami, datowany na około 1860 rok, składający się z dwunastu precyzyjnie rzeźbionych kamei z muszli, z których każda ukazuje perspektywę na mitologię i alegorię. Połączone delikatnymi łańcuszkami z 14-karatowego czerwonego złota, kamee przedstawiają klasyczne sceny – bogów, muzy i nimfy – inspirowane tradycjami grecko-rzymskimi. Bogactwo symboliki i szczegółowa praca artystyczna przywołują historie miłości, poszukiwań i boskich spotkań, każde z tych chwil utrwalone jest w świetlistym reliefie. Prawdopodobnie inspirowany Grand Tourem, ten przedmiot odzwierciedla kulturową fascynację podróżników XIX wieku, łącząc romantyzm, sztukę i historię. Prawdziwy ponadczasowy skarb, oferuje namacalny związek z epoką zafascynowaną pięknem i klasyczną starożytnością.

Grupa obiektów Stara biżuteria
naszyjnik

Stan
bardzo dobry stan
więcej informacji o naszej skali stanu

Kraj pochodzenia
Pochodzenia tej biżuterii nie można ustalić z całą pewnością ze względu na brak cech probierczych. Jednak takie przedmioty były powszechnie kupowane we Włoszech od XVII do XIX wieku przez podróżnych odbywających Grand Tour. Ta tradycyjna podróż po Europie, podejmowana przez młodych, zamożnych mężczyzn z arystokracji i wyższych sfer od XVII do początku XIX wieku, miała zarówno cel edukacyjny, jak i kulturalny: dawała podróżnym okazję do odkrywania sztuki, architektury i antyków starożytności klasycznej oraz renesansu. Włochy, znane ze swoich skarbów kultury, były obowiązkowym celem podróży, a wielu podróżnych przywoziło pamiątki takie jak biżuteria, rzeźby i inne przedmioty na pamiątkę swojego wyjazdu.

Styl
Wiktoriański – Wiktoriańskie sztuki dekoracyjne oznaczają styl sztuk dekoracyjnych epoki wiktoriańskiej. Epoka ta znana jest z eklektycznego odrodzenia i interpretacji stylów historycznych, a także z wprowadzenia wpływów międzykulturowych z Bliskiego Wschodu i Azji do mebli, akcesoriów i dekoracji wnętrz. Wzornictwo wiktoriańskie jest powszechnie postrzegane jako wykazujące godny pożałowania nadmiar ozdób. Ruch Arts and Crafts, ruch estetyczny, styl angielsko-japoński i secesja wywodzą się z końca epoki wiktoriańskiej.
Zobacz także: Wiktoriański
więcej informacji o stylach

Cechy stylu
Wielki okres wiktoriański – Eksperci dzielą panowanie królowej Victoria, zwane również erą wiktoriańską (1837–1901), na trzy okresy po około dwadzieścia lat każdy: okres wiktoriański romantyczny (1837–1860), wielki okres wiktoriański (1860–1880) oraz późny lub estetyczny okres wiktoriański (1880–1901).

Uważamy, że jest to wielki okres wiktoriański.

Ten drugi okres wiktoriański słynie z okazałych dzieł ozdobionych perłami i diamentami (z Południowej Afryki). Około 1850 roku bogaci Anglicy zaczęli przywozić biżuterię z Indii i Japonii, która mocno inspirowała ówczesnych jubilerów. Okres ten wiąże się również ze śmiercią księcia Alberta, małżonka królowej Victoria, co sprawiło, że biżuteria żałobna (z ciężkimi, ciemnymi kamieniami) stała się charakterystycznym typem biżuterii tej epoki.

Okres
około 1860 roku
Wydarzenia i fakty z tej epoki, poezja tej epoki, moda tej epoki.

Źródło inspiracji
Mitologia

Tematy
Kamee z muszli są opisane poniżej w tej samej kolejności co ponumerowane fotografie, zaczynając od lewej i idąc w prawo.

Kamea nr 01: Scena alegoryczna z postaciami w zbrojach i puttem
Opis sceny: Pierwsza Kamea przedstawia trzy nagie postacie. Centralna postać to naga kobieta stojąca, z szalem zarzuconym na lewe ramię. Stoi, ze stopami skierowanymi w prawo i patrzy w lewo, w stronę siedzącej postaci. Jej prawa ręka spoczywa na mieczu, podczas gdy lewa, uniesiona nad głową, trzyma tarczę w kształcie markizy widoczną od wewnątrz.

Po jej lewej stronie znajduje się sylwetka, prawdopodobnie męska, rozpoznawalna po hełmie przypominającym ten z Hermès, z płaskim ptasim skrzydłem z boku. Intensywnie wpatruje się w twarz kobiety.

Po prawej stronie stoi putto, sięgające mniej więcej do pasa kobiety. Jest uskrzydlony, trzyma łuk i patrzy w prawo.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Miecz i tarcza trzymane przez centralną postać mogą sugerować przedstawienie Ateny (Minerwy w mitologii rzymskiej), znanej jako bogini wojny i często ukazywanej z podobnymi atrybutami.
• Hełm noszony przez siedzącą postać, przypominający ten z Hermès (Merkury w mitologii rzymskiej) ze skrzydlatym motywem, może wskazywać na rolę posłańca lub opiekuna.
• Putto ze skrzydłami i łukiem zazwyczaj symbolizuje miłość lub niewinność, często kojarzone z Kupidynem lub innymi figlarnymi, cherubinowymi postaciami w sztuce klasycznej i neoklasycznej.

Kamea nr 2: Scena mitologicznego pościgu z postacią w hełmie z smokiem, biegaczką i mężczyzną z trójzębem
Opis sceny: W drugiej Kamea przedstawiono trzy postacie w dynamicznym, być może mitologicznym pościgu. Postać najbardziej po lewej wydaje się częściowo zawieszona w powietrzu, ma na głowie hełm ozdobiony czymś przypominającym smoka i patrzy w tym samym kierunku co postać. Prawą ręką trzyma włócznię skierowaną w plecy uciekającej kobiecej postaci w centrum. Ta centralna postać, prawdopodobnie kobieta, ukazana jest biegnąca w prawo, z prawym ramieniem zgiętym do góry. Spogląda przez ramię na postać za sobą. Po jej prawej stronie znajduje się trzecia postać, prawdopodobnie mężczyzna, również biegnący w prawo. Widziany jest od tyłu, trzyma trójząb w lewej ręce, skierowany ukośnie do góry, bez wyraźnego celu.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Hełm ozdobiony smokiem, obecny na najbardziej lewej postaci, może sugerować wojownika lub potężne bóstwo związane z siłą lub dzikością. Ten szczegół, rzadziej spotykany w klasycznej ikonografii, może być inspirowany mitologicznymi opowieściami o smokach lub postaciach wojowniczych.
• Włócznia trzymana przez postać najbardziej po lewej oraz postawa ucieczki centralnej kobiety mogą wskazywać na scenę pościgu, być może opowieść związaną z polowaniem, pościgiem lub schwytaniem.
• Trójząb w ręku postaci najbardziej po prawej jest zazwyczaj kojarzony z Posejdonem (Neptune w mitologii rzymskiej), ale może być też ogólnym symbolem władzy nad wodą lub autorytetu.

Kamea nr 03 : Scena alegoryczna z postacią w hełmie trzymającą kaduceusz nad siedzącą kobietą
Opis sceny: W trzecim Kamea przedstawione są dwie postacie w spokojnej, być może symbolicznej kompozycji. Postać po lewej stoi zwrócona w prawo, ma na głowie hełm i spódnicę sięgającą kolan. Jej lewa ręka jest wdzięcznie wyciągnięta na wysokości połowy pleców, podczas gdy prawa ręka jest uniesiona, trzymając laskę nad głową siedzącej postaci. Laska ta przypomina kaduceusz (laskę oplecioną przez dwa węże). Siedząca postać, zwrócona w lewo, wydaje się być nagą kobietą. Siedzi oparta o coś lub pod czymś, co przypomina pień drzewa, co dodaje scenie naturalny element.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Kaduceusz trzymany przez stojącą postać jest tradycyjnym atrybutem Hermès (Merkurego w mitologii rzymskiej), często symbolizującym pokój, przewodnictwo i komunikację. Sugeruje to, że stojąca postać może przedstawiać Hermès lub alegoryczną figurę o podobnej roli.
• Siedząca kobieca postać oparta o pień drzewa może symbolizować naturę lub połączenie z ziemią, sugerując alegoryczne przedstawienie edukacji, kontemplacji lub zakorzenienia.
• Połączenie Hermès (boga znanego z prowadzenia dusz i ułatwiania komunikacji) z postacią ściśle związaną z naturą może oznaczać motyw przewodnictwa, mądrości lub równowagi między ludzkością a naturą.

Kamea nr 04 : Siedząca kobieta z welonem, uskrzydlone dziecko z wężem i lecący putto
Opis sceny: W czwartym Kamea trzech postaci rozmieszczonych jest w naturalnym, szczegółowym otoczeniu. Po prawej stronie naga kobieta siedzi ze skrzyżowanymi nogami, pochylona plecami w prawo. Jej prawa ręka jest wyciągnięta przez tors, trzymając welon przy lewym ramieniu. Welon ten opada za jej lewą ręką, spływa na lewe udo i znika między nogami. Wygląda na to, że siedzi lub opiera się o pień drzewa, który wystaje ponad nią, a liście rozpościerają się nad jej głową. Pod nią widoczny jest ptak – być może przypominający kruka lub małego orła, choć nie jest jednoznacznie rozpoznawalny.

Po lewej stronie kobiety stoi skrzydlate dziecko, umieszczone na ziemi, trzymające coś, co wygląda na stworzenie podobne do węża lub smoka, choć pozbawione jest skrzydeł. Nad tym stojącym dzieckiem lata mniejszy, skrzydlaty putto z łukiem w ręku, co dodaje scenie figlarności.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Siedząca kobieta z welonem i drzewem, w połączeniu z jej spokojną postawą, może przedstawiać bóstwo natury lub alegoryczną postać związaną z kontemplacją lub mądrością, być może symbolizującą pokój lub harmonię z naturą.
• Skrzydlate dziecko trzymające węża lub stworzenie podobne do smoka może sugerować ochronę lub kontrolę nad siłami natury lub niebezpieczeństwami, symbolizując rolę strażnika lub zwycięstwo nad chaosem.
• Latające putto z łukiem często reprezentuje niewinność, miłość lub Kupidyna, co może sugerować alegoryczne powiązanie z miłością, ochroną lub hojnością natury.

Kamea nr 05: Skrępowany mężczyzna i kobieta biegnąca z welonem
Opis sceny: W piątym Kamea dwie postaci przedstawione są w intymnej i płynnej scenerii. Po lewej stronie mężczyzna siedzi lub kuca, zwrócony w prawo. Wydaje się zanurzony do kostek, z tkaniną przewieszoną przez lewe ramię i wokół bioder. Jego lewa dłoń spoczywa skromnie przed dolną częścią ciała, ramię zgięte w dół, a przedramię wyciągnięte poziomo w stronę drugiej postaci.

Drugą postacią jest naga kobieta na ziemi, wyglądająca jakby biegła w stronę mężczyzny. Welon faluje wokół jej bioder, wychodząc z dołu po prawej, przechodząc przed nią i opadając w prawo. Jej prawa ręka jest lekko uniesiona nad głową mężczyzny, podczas gdy lewa znajduje się na wysokości połowy ciała, lekko odchylona do tyłu.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Mężczyzna częściowo zanurzony w wodzie może sugerować związek z bóstwami wodnymi lub postaciami mitologicznymi związanymi z wodą, jak Posejdon lub być może Nérée, obaj znani ze swoich powiązań z wodnym środowiskiem.
• Naga kobieca postać z falującym welonem, biegnąca ku niemu, może symbolizować nimfę lub ducha morskiego, postaci często spotykane w scenach mitologicznych przedstawiających spotkania bogów ze śmiertelnikami lub istoty mistyczne w naturze.
• Dynamiczna poza, z welonem falującym wokół niej i wyciągniętym gestem mężczyzny w jej stronę, sugeruje scenę przyciągania, zbliżenia lub być może mitologicznego pościgu, temat często spotykany w neoklasycznych interpretacjach.

Kamea nr 06: Mężczyzna i kobieta siedzący z pastorałem oraz dziecko trzymające maskę
Opis sceny: W szóstym Kamea trzech bohaterów jest rozmieszczonych w spokojnej, być może alegorycznej scenerii pod drzewem. Po lewej stronie siedzi mężczyzna zwrócony w lewo, pod drzewem, z pastorałem leżącym na ziemi przed nim. Wydaje się prawie nagi, owinięty jedynie tkaniną. Jego prawe ramię jest zgięte przed piersią, a dłoń spoczywa przy sercu, nie wykonując widocznego gestu trzymania. Lewą ręką chwyta prawą dłoń postaci siedzącej po jego prawej stronie.

Postać po prawej stronie to naga kobieta, również siedząca i zwrócona w lewo. Skromnie trzyma welon przed dolną częścią swojego ciała, ściskając lub być może powstrzymując dłoń postaci po lewej – nie jest to do końca jasne. Jej lewe ramię jest opuszczone za plecami, trzymając drugi pastorał, który unosi się przy jej głowie.

Pomiędzy tymi dwiema postaciami, w tle, stoi dziecko, które na nich patrzy. Co niezwykłe, jego prawe ramię ma drugą twarz, być może przypominającą maskę, dodając scenie nutę tajemnicy.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Obecność pastorału przy mężczyźnie i kobiecie może sugerować tematykę pasterską lub alegoryczną, symbolizującą być może przewodnictwo, pokój lub prostotę, ponieważ pasterze są często kojarzeni z tymi cnotami.
• Siedzący mężczyzna i kobieta, którzy dzielą się połączonym gestem dłoni, mogą przedstawiać więź, partnerstwo lub jedność, co jest częstym motywem w sztuce klasycznej i neoklasycznej.
• Dziecko trzymające maskę lub drugą twarz mogło symbolizować niewinność lub dwoistość, wprowadzając element intrygi lub ukrytej tożsamości w Kamea. Ten szczegół mógł przedstawiać alegorię objawienia lub wewnętrznej osobowości, zwłaszcza w połączeniu z motywami pasterskimi.

Kamea nr 07: Biegnące kobiety i unoszący się Kupidyn z łukiem
Opis sceny: W siódmym Kamea trzy postacie są przedstawione w ruchu. Najbardziej po lewej, najwyższa, to kobieta ubrana w spódnicę, biegnąca w lewo i spoglądająca przez ramię. Wyciąga lewą rękę w stronę głowy postaci najbardziej po prawej. Ta ostatnia wydaje się nagą kobietą, częściowo otuloną welonem powiewającym za nią w trakcie biegu również w lewo. Postać najbardziej po prawej ma około trzy czwarte wzrostu postaci po lewej, co sugeruje jej drugoplanową rolę w scenie.

Nad głową najbardziej prawej postaci i na linii z głową najwyższej postaci unosi się w powietrzu skrzydlaty Kupidyn. Trzyma łuk i zrównoważoną strzałę, celując w najwyższą postać po lewej, podczas gdy leci z prawej na lewą przez scenę.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Kobieta biegnąca najbardziej po lewej i spoglądająca za siebie z wyciągniętym ramieniem może symbolizować ucieczkę, pościg lub połączenie, być może przedstawiając mitologiczny pościg lub interakcję.
• Mniejsza i osłonięta sylwetka podążająca za nią może sugerować towarzysza lub drugorzędnego rywala, być może symbolicznego, w scenie, przywołując motywy pościgu lub partnerstwa.
• Kupidyn z łukiem i strzałą, celujący w największą postać, sugeruje temat miłości, przyciągania lub pożądania, często spotykany w sztuce klasycznej i neoklasycznej jako przedstawienie wpływu Kupidyna na sprawy ludzkie.

Kamea nr 08: Scena wodna z kobietą na delfinie, postacią unoszącą się i stojącą kobietą z ptakiem nad głową
Opis sceny: W ósmym Kamea pojawiają się trzy postacie w tym, co wydaje się być wodnym otoczeniem. W centrum znajduje się naga kobieta, okryta welonem, przykucnięta na delfinie. Kobieta i delfin są zwróceni w lewo, co sugeruje ruch w tym kierunku.

Po lewej stronie widoczna jest sylwetka (mężczyzny lub kobiety), od pasa do ziemi, lekko pochylona w lewo i sprawiająca wrażenie, jakby podnosiła coś z wody. Ta postać wydaje się naga, ponieważ widoczny jest jej pępek, choć klatka piersiowa jest zasłonięta przez uniesione lewe ramię, wyciągnięte po przekątnej.

Po prawej stoi kobieta z nagim torsem, częściowo zanurzona, ciało lekko zwrócone w lewo, podczas gdy głowa skierowana jest w prawo. Widoczne jest tylko jej lewe ramię, zgięte nad głową, lewa dłoń oparta na głowie. Nad tą postacią skrajnie po prawej, ptak jest w locie, ustawiony na wysokości połowy głowy centralnej kobiety, lecący z prawego górnego rogu w lewy dolny róg.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Centralna kobieta na delfinie przywołuje wyobrażenie Amfitryty (żony Posejdona) lub Wenus (Afrodyty), która często przedstawiana jest z morskimi stworzeniami, szczególnie z delfinami, symbolizującymi piękno, miłość i morze.
• Postać, która się unosi, może przedstawiać Trytona lub podobne bóstwo wodne, zwykle ukazywane jako pomagające lub podnoszące morskie elementy w klasycznych przedstawieniach.
• Gest najbardziej prawej kobiety, z ręką na głowie i ciałem częściowo zwróconym, może oznaczać kontemplację lub uwodzenie, częste w przedstawieniach nimf lub bogiń w morskich sceneriach.

Kamea nr 09: Skrzydlata kobieta uciekająca i brodaty mężczyzna wstający z mieczem
Opis sceny: W dziewiątym Kamea przedstawiono dwie postacie w dynamicznej, być może dramatycznej scenie. Po lewej stronie kobieta wydaje się biec w lewo, być może uciekając, z głową odwróconą, by spojrzeć przez ramię. Zamiast ramion ma skrzydła przymocowane do tułowia na wysokości ramion, które są uniesione ku górze, co dodaje scenie eterycznego lub boskiego wymiaru.

Po prawej stronie brodaty mężczyzna częściowo podnosi się z pozycji siedzącej lub leżącej, plecami zwrócony w lewo, obserwując uciekającą kobietę. Jest nagi, z woalem okrywającym jedną nogę. Wstając, wyciąga miecz z pochwy. Jego pozycja sugeruje, że podnosi się z łóżka lub ozdobnej konstrukcji z draperiami, być może pod baldachimem, co sprawia wrażenie dekoracji związanej z odpoczynkiem lub podatnością na zranienie.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Kobieta ze skrzydłami zamiast ramion może symbolizować Iris (posłankę bogów, często skrzydlatą) lub przedstawiać duszę w locie, być może inspirowaną motywami ucieczki lub przemiany.
• Brodaty mężczyzna wyciągający miecz podczas wstawania z łóżka sugeruje moment przebudzenia, przygotowania lub nadchodzącego działania, potencjalnie łącząc go z postacią taką jak Zeus lub Jowisz, którzy często są przedstawiani jako brodaci i potężni.

Kamea nr 10: Kobieta z pochodnią przy ołtarzu, postać leżąca i postać stojąca z uniesionymi rękami
Opis sceny: W dziesiątym Kamea trzy postacie są rozmieszczone wokół kolumnowej struktury, po skrajnej lewej stronie, która wydaje się być ołtarzem lub filarem, z którego unoszą się płomienie i dym. Bezpośrednio na prawo od tej kolumny (być może ofiarnej) stoi naga kobieta, ciałem zwrócona w lewo, ale głową odwrócona w prawo. Woal zakrywa jej głowę i skromnie owija ciało. W prawej dłoni trzyma zapaloną pochodnię, jakby miała rozpalić lub podtrzymać ogień na kolumnie.

Po prawej stronie dwie kolejne postacie ustawione są pionowo. Postać na dole to ubrana kobieta, częściowo leżąca, plecami zwrócona w prawo, z nogami wyciągniętymi w lewo. Jej prawa dłoń jest uniesiona w górę w geście błagania, podobnym do żebraka proszącego o pomoc.

Nad nią, na wysokości jej głowy, znajduje się trzecia postać – kobieta stojąca lub idąca. Patrzy w lewo, plecami zwrócona w prawo, naga, z wyjątkiem woalu, który skromnie ją zakrywa. Jej ramiona są uniesione, co może być gestem ochronnym lub pocieszającym wobec płomieni, ale może też oznaczać czynność mistyczną lub ochronną.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Kolumna z płomieniami i kobieta z pochodnią sugerują ofiarę lub akt ofiarny, przywołując motywy oddania, oczyszczenia lub rytuału.
• Leżąca postać z błagalnym gestem dłoni może przedstawiać uległość, potrzebę lub modlitwę, a jej spojrzenie skierowane na postać stojącą wskazuje na narracyjne powiązanie lub błaganie.
• Stojąca postać z uniesionymi rękami, być może ogrzewająca się lub wykonująca gesty mistyczne, dodaje poczucia rytuału lub inwokacji, a jej nagość pod woalem sugeruje motywy czystości lub wystawienia na działanie sił boskich.

Kamea nr 11: Mężczyzna idący z łukiem, ptak u jego stóp i drapowana kotara
Opis sceny: Na jedenastym Kamea przedstawiona jest samotna postać, prawdopodobnie mężczyzna ubrany w krótką spódnicę, idący w lewo. Obie ręce zwisają w dół, łuk jest luźno trzymany w lewej dłoni, nie w pozycji spoczynkowej. Jego prawa dłoń jest otwarta, z wnętrzem skierowanym ku górze, jakby w geście subtelnej ofiary lub otwartości.

Na dole po lewej stronie Kamea, nieco za lub obok jego prawej stopy, znajduje się ptak z rozpostartymi skrzydłami. Jego ciało jest zwrócone w lewo, ale głowa odwraca się ku mężczyźnie, jakby go witał lub mu towarzyszył. Po lewej stronie mężczyzny kołczan leży przy jego stopach, nieco poza środkiem dolnej prawej krawędzi Kamea. Nad i po prawej stronie sceny zawieszona jest kotara lub draperia na ukośnym drążku, dodając ozdobny lub ceremonialny akcent w tle.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Połączenie łuku, kołczanu i ptaka może przywoływać postać łowcy lub łucznika, być może związaną z Apollinem, bogiem związanym z łucznictwem, proroctwem i muzyką. Apollo często przedstawiany jest z łukiem i w towarzystwie ptaków, symboli boskiej ochrony.
• Dłoń skierowana ku górze i czujna postawa ptaka mogą przedstawiać motywy przewodnictwa, zaufania lub boskiej misji, typowe dla klasycznych i neoklasycznych przedstawień podróży lub mitologicznych zadań.
• Drapowana kotara w górnym prawym rogu dodaje element uroczystości lub czci, sugerując być może święty lub rytualny kontekst podróży lub celu mężczyzny.

Kamea nr 12: Siedząca kobieta z półksiężycem i stojąca postać ofiarująca zająca
Opis sceny: Na dwunastym Kamea przedstawione są dwie postacie w scenie sugerującej interakcję, być może ofiarę. Po lewej stronie siedzi kobieta, z plecami lekko zwróconymi w lewo, pod drzewem. Ma na sobie ubranie i nosi półksiężyc na czubku głowy, z rogami skierowanymi ku górze, co symbolizuje związek z nocą lub cechami księżycowymi.

Postać po prawej to nagi, stojący człowiek w zrelaksowanej pozie, z prawą nogą zgiętą do przodu, w swobodnej postawie. Opiera się prawą ręką na dużym kiju, z plecami lekko zwróconymi w prawo, co nadaje scenie zakotwiczoną obecność. Obie postacie patrzą na siebie, co świadczy o chwili komunikacji lub wymiany.

Stojąca postać wydaje się ofiarowywać małe zwierzę – prawdopodobnie zająca lub królika – trzymane za tylne łapy w lewej dłoni. Zwierzę jest podniesione na wysokość twarzy siedzącej postaci, jakby było jej ofiarowywane.

Możliwa interpretacja na podstawie atrybutów:

• Siedząca kobieta z półksiężycem na głowie może przedstawiać Dianę (Artemidę w mitologii greckiej), boginię księżyca, łowów i zwierząt. Półksiężyc jest dobrze znanym atrybutem Diany, często przedstawianej w leśnych dekoracjach.
• Zając lub królik, często kojarzony z płodnością, obfitością i księżycem, wpisuje się w tematy związane z Dianą, ponieważ jest ona znana jako opiekunka zwierzyny i nadzorująca cykle natury.
• Stojąca postać, ofiarująca zająca, może symbolizować śmiertelnika, ducha natury lub postać towarzyszącą, składającą hołd lub podejmującą symboliczny akt czci wobec księżycowego bóstwa.

Materiał 14K
czerwone złoto (testowane na kamieniu probierczym)
więcej informacji o metalach szlachetnych

Technika
Kamea to metoda rzeźbiarska, lub biżuteria czy naczynie wykonane tą techniką. Przedstawia obraz w płaskorzeźbie (pozytyw). Istnieją trzy główne materiały do rzeźby w Kamea: muszle lub agat (nazywany Kamea z kamienia twardego) oraz szkło. Kamee mogą być wytwarzane przez umieszczenie rzeźbionego reliefu, takiego jak portret, na tle w kontrastującym kolorze. Wtedy mówi się o Kamea składanym. Możliwe jest również wyrzeźbienie Kamea bezpośrednio w materiale z warstwami lub paskami, takim jak agat (paskowany) lub szkło warstwowe, gdzie różne warstwy mają różne kolory. Czasami do podkreślenia tych kolorów używa się barwników. Kamee są często noszone jako biżuteria. Bardzo precyzyjne kamee z kamienia były wyrabiane w Grecji już w VI wieku p.n.e. Były bardzo popularne w starożytnym Rzymie, a jednym z najsłynniejszych kamei z tego okresu jest Gemma Claudia, wykonana dla cesarza Klaudiusza. Technika ta przeżywała okresowe odrodzenia, zwłaszcza na początku renesansu, a następnie w XVII, XVIII i XIX wieku.

Cechy charakterystyczne
Brak śladów.
więcej informacji o cechach probierczych

Wymiary
każdy Kamea około 3,10 cm (1,22 cala) x 2,50 cm (0,98 cala), całkowita długość naszyjnika 49,00 cm (19,29 cala)
zobacz zdjęcie z linijką w milimetrach i calach

Waga
77,10 grama (49,58 dwt)

Adin