Rozwikłanie symboliki: związek z wolnomularstwem w Stara biżuteria

Ta francuska broszka z XIX wieku, pochodząca z romantycznego okresu wiktoriańskiego, przedstawia dwa sfinksy strzegące gwiaździstego szafiru, prawdopodobnie inspirowana mitologią i wolnomularstwem. Wykonana z 18-karatowego żółtego złota, ozdobiona jest 26 starymi brylantami i 47 diamentami w szlifie rozetowym. Centralny gwiaździsty szafir waży około 7–8 karatów i ma jasnoniebieską, nieprzezroczystą barwę. Broszka jest również wysadzana ośmioma rubinami i perłą. Ten egzemplarz, pozbawiony cechy mistrzowskiej, posiada oznaczenie „924”, prawdopodobnie wewnętrzny numer warsztatowy, oraz francuską cechę kontrolną 18-karatowego złota przedstawiającą głowę orła. Tajemnicze i symboliczne arcydzieło swojej epoki.

Grupa obiektów dawnej biżuterii: broszka

Stan: stan doskonały
- (więcej informacji o naszej skali stanu)

Kraj pochodzenia: Francja

Styl: Wiktoriański – Wiktoriańskie sztuki dekoracyjne oznaczają styl sztuk dekoracyjnych epoki wiktoriańskiej. Okres ten znany jest z eklektycznego odrodzenia i interpretacji stylów historycznych, a także z wprowadzenia wpływów międzykulturowych z Bliskiego Wschodu i Azji do mebli, akcesoriów i dekoracji wnętrz. Wzornictwo wiktoriańskie jest powszechnie postrzegane jako przesadnie ozdobne. Ruch Arts and Crafts, ruch estetyczny, styl angielsko-japoński oraz secesja mają swoje początki pod koniec epoki wiktoriańskiej.
- Zobacz także: Wiktoriański lub więcej informacji o stylach

Specyfika stylu: Romantyczny okres wiktoriański – Eksperci dzielą panowanie królowej Victoria, zwaną także epoką wiktoriańską (1837–1901), na trzy okresy po około dwadzieścia lat każdy; romantyczny okres wiktoriański (1837–1860), wielki okres wiktoriański (1860–1880) oraz późny lub estetyczny okres wiktoriański (1880–1901).

Uważamy, że ten okres należy do romantycznego okresu wiktoriańskiego. Obejmuje on koronację Victoria na królową Wielkiej Brytanii i Irlandii, jej małżeństwo z królem Albertem, ich miłość i oddanie wobec siebie oraz kraju, które były źródłem inspiracji. Biżuteria z tego okresu wykonywana była z misternymi rzeźbieniami, specjalnymi technikami, w których emalia była subtelnie wykańczana. Techniki te pozwalały nadać biżuterii pewną okazałość przy mniejszej ilości metali szlachetnych. Metale szlachetne były bowiem wówczas bardzo rzadkie. Najbardziej cenionymi kamieniami (pół)szlachetnymi tego okresu były ametyst, koral, granaty, perły hodowlane i turkusy. Konotacja jest oczywiście sentymentalna, symboliczna i romantyczna, z motywami nawiązującymi do stylu gotyckiego i/lub renesansowego oraz obfitym wykorzystaniem motywów takich jak kotwice, ptaki, gałązki, krzyże, serca i węże.

Okres: około 1860
- (wydarzenia i fakty z tego okresu, poezja z tego okresu, moda z tego okresu)

Źródło inspiracji: mitologia i być może wolnomularstwo

Temat: Gwiaździsty szafir strzeżony przez dwa sfinksy

Materiał: 18-karatowe żółte złoto
- (więcej informacji o metalach szlachetnych)

Dodatkowe informacje: Sfinks – Mitologia grecka opowiada historię Edypa (króla Teb) i jego konfrontacji ze Sfinksem podczas poszukiwania prawdy. Sfinks miał głowę i pierś kobiety, ciało lwa, ogon węża i skrzydła orła. Ten potwór zadawał wszystkim tebańskim podróżnikom zagadkowe pytanie: «Jakie stworzenie obdarzone głosem chodzi rano na czterech nogach, w południe na dwóch, a wieczorem na trzech?» Sfinks zabijał wszystkich, którzy udzielili złej odpowiedzi. Aby poznać poprawną odpowiedź, dzięki której Edyp pokonał Sfinksa, trzeba zajrzeć do Wikipedii :-)

Sfinks i wolnomularstwo: Wizerunek sfinksa został również zaadaptowany w architekturze masońskiej. U Egipcjan sfinksy były umieszczane przy wejściach do świątyń, aby chronić ich tajemnice, ostrzegając tych, którzy wkraczali, by nie ujawniali wiedzy niepoświęconym. Champollion twierdził, że sfinks kolejno stawał się symbolem każdego z bogów. Umiejscowienie sfinksów wyrażało ideę, że wszyscy bogowie byli ukryci przed ludem, a ich wiedza, przechowywana w sanktuariach, była ujawniana tylko wtajemniczonym. Jako emblemat masoński, sfinks został przyjęty w swoim egipskim charakterze jako symbol tajemnicy i dlatego często można go spotkać wyrzeźbionego przed świątyniami masońskimi lub wygrawerowanego na górze dokumentów masońskich. Nie można go jednak uznać za dawny i uznany symbol zakonu. Jego wprowadzenie jest stosunkowo niedawne i bardziej pełni funkcję symbolicznej dekoracji niż symbolu konkretnej doktryny. (Źródło: Wikipedia)

Greckie stworzenia hybrydowe – Hybryda to połączenie dwóch lub więcej gatunków zwierzęcych i/lub ludzkich. Choć może się to wydawać dziwne, Grecy byli miłośnikami tych stworzeń. Występują one w najstarszych mitach i legendach oraz w wielu dziełach sztuki. Dla Greków te wyobrażone istoty miały szczególne znaczenie, ponieważ symbolizowały dzikie siły natury przeciwstawiające się ludzkości. Siedem najbardziej znanych hybryd to:

Centaur – W mitologii i sztuce greckiej centaur miał tors człowieka połączony z ciałem konia.
Kokatryks – to stworzenie znane było również jako bazyliszek («król węży»), a jego samo spojrzenie mogło zabić; kokatryks składał się z ogona smoka i różnych części drobiu.
Giganci (gigantes) – Te dzikie i przerażające istoty były potomkami Gai (Ziemi).
Gryfon – Według mitu gryfon był stworzeniem z ciałem lwa połączonym z głową, skrzydłami i szponami orła.
Harpia – Harpie miały kobiece torsy połączone z częściami sępa; nazwa harpia pochodzi od greckiego słowa oznaczającego «porywacz».
Satyrowie (faun) – Satyrowie byli często towarzyszami Dionizosa, a te stworzenia przedstawiano w mitach i sztuce z kozimi nogami i zwierzęcą naturą.
Syreny – Kobiety o ciele ptaka; syreny były legendarne z tego, że zwabiały żeglarzy śpiewem swoich czarujących pieśni.

Diament(y): 26 diamentów starych szlifów brylantowych o szacowanej masie ± 1,12 ct. (barwa i czystość: G/I, vs/i).
47 diamentów w szlifie rozetowym. Nie dysponujemy wagą diamentów, co jest powszechne w naszym zawodzie dla szlifów rozetowych.

- Wszystkie masy diamentów, odcienie barwy i czystości są przybliżone, ponieważ kamienie nie są wyjmowane z opraw, aby zachować integralność oprawy.

Kamienie szlachetne: Gwiaździsty szafir o szacowanej masie między 7 a 8 ct. Kolor: jasnoniebieski, nieprzezroczysty. Obróbka: nieznana.
Osiem rubinów (syntetycznych) (zwanych również rubinami Verneuila). Fakt, że kamienie są syntetyczne, nie ma wpływu na wartość tej biżuterii. Zarówno rubiny naturalne, jak i laboratoryjne były wówczas używane, bardziej dla efektu niż wartości samej w sobie. I jedna perła.

- Wszystkie masy kamieni kolorowych są przybliżone, ponieważ kamienie nie są wyjmowane z opraw, aby zachować integralność oprawy.

Kamienie urodzeniowe: Diament jest kamieniem urodzeniowym (lub kamieniem miesiąca) kwietnia, rubin lipca, szafir września, a perła czerwca.
- (więcej informacji o kamieniach urodzeniowych)

Mistrz: brak śladu puncy mistrza. Chociaż nie znaleźliśmy informacji o tożsamości twórcy, przypuszczamy, że mógł to być jeden z mistrzów takich jak Froment Meurice, Fouquet, Wièse lub Falize.

Sygnatura: „924”, która najprawdopodobniej jest numerem wewnętrznym warsztatu

Puncy: Francuska puncka kontrolna dla złota 18-karatowego przedstawiająca głowę orła, używana we Francji od około 1838 roku.
- (więcej informacji o puncach)

Wymiary: 4,50 cm (1,77 cala) x 3,80 cm (1,50 cala)

Waga: 18,10 grama (11,64 dwt)