Sztuka lakieru w biżuterii

Lakierowanie jest techniką pochodzącą z azjatyckiej wiedzy, ceniony za swoje liczne możliwości estetyczne i trwałość, jest od dawna stosowany do ozdabiania przedmiotów i dzieł sztuki.

Geneza i historia lakieru w biżuterii

Lakier pierwotnie pochodził z drzewa zwanego sokiem z drzewa lakierowego, powszechnie nazywanego „"Rhus verniciflua" (stara nazwa) lub „"Toksykodendron vernicifluum", którego sok zawiera frakcję wodną i frakcję organiczną. 

Pierwsze użycie lakieru datuje się na ponad 7000 lat w Chinach, który został znaleziony na wielu przedmiotach dekoracyjnych, meblach, akcesoriach i biżuterii. Przez lata ona stopniowo rozprzestrzeniła się do Japonii, Wietnamu, Korei i innych części Azji Południowo-Wschodniej, w każdym z tych krajów rozwijając własne odmiany sztuki lakierniczej.

Lakier pojawił się w jubilerstwie już w epoce handlu między Azją i Europą, co pozwoliło zachodnim rzemieślnikom odkryć ten fascynujący materiał. Od XIX wieku wielcy europejscy jubilerzy zaczęli włączać lakier do swoich wyrobów, czerpiąc inspirację także z motywów inspirowanych Sztuka japońska lub chińska, oferując przedstawienia lokalnej flory i fauny. Tak naprawdę miało to miejsce w XX wieku, wraz z rozwojemArt Deco, że lakier staje się centralnym elementem biżuterii.

 

Techniki lakiernicze w biżuterii

Sztuka lakierowania biżuterii opiera się na zaawansowanych technikach wymagających precyzji i cierpliwości. Ta naturalna substancja żywiczna jest po zebraniu filtrowana i mieszana z innymi naturalnymi pigmentami w celu uzyskania różnych kolorów. Następnie nakłada się ją w kolejnych warstwach, a następnie poleruje, aby uzyskać gładkie, błyszczące i odporne wykończenie. Proces ten może trwać kilka dni lub nawet tygodni, zależnie od pożądanej grubości i wykończenia.

Jedną z głównych zalet lakieru jest jego zdolność do pochłaniania światła, przy jednoczesnym zachowaniu gładkiego, równomiernego wyglądu. Pozwala również na uzyskanie efektu głębi, dzięki zastosowaniu kilku warstw, które nadają klejnotowi subtelnie złożoną fakturę.

Istnieją różne podejścia do stosowania lakieru w biżuterii. Najbardziej znane to:

• Lakier Urushi :Tradycyjnie stosowana w Azji Wschodniej technika ta  polega na mieszaniu różnych kolorów lakieru ze złotym lub srebrnym proszkiem.Srebro na powierzchni drewnianej lub papierowej 
• Technika champlevé :Metoda ta polega na wyżłobieniu w metalu biżuterii zagłębień, które następnie wypełnia się lakierem. Umożliwia to tworzenie wypukłych wzorów, często skomplikowanych, które wykorzystują kontrasty fakturowe między powierzchnią metalu i lakierem.
• Maki-e :Technika ta polega na posypywaniu proszkiem złota lubSrebro na świeżym jeszcze lakierze, tworząc efekt połysku i reliefu. Jest szczególnie ceniony w biżuterii o misternych wzorach.

Lakier w biżuterii współczesnej

W przeszłości do produkcji używano lakieru biżuteria godna prawdziwych obrazów, bogata w połączenia kolorów i ręcznie wykonane detale. Dziś zastosowanie lakieru uległo zmianie: używa się go raczej do tworzenia jednolitych kolorów, a nie szczegółowych wzorów. Często występuje w powiązaniu z kamienie szlachetne, takie jak diamenty, rubiny czy szmaragdy, gdzie sztuka lakieru harmonijnie współgra ze światłem kamieni szlachetnych.

Teraz domy takie jak Boucheron, Cartier lub nawet Chanel regularnie wykorzystują lakier w swoich kolekcjach, a dokładniej czarny lakier, aby kontrastował z kolorem metalu, który stał się popularnym wyborem w przypadku nowoczesnej biżuterii. 

 

 

Różnica między lakierem a żywicą 

Obecnie lakier często mylony jest z żywicą, ponieważ tę ostatnią wykorzystuje się w celu odtworzenia jej estetycznego wyglądu na nowoczesnej biżuterii. W rzeczywistości każdy z nich jest wykorzystywany ze względu na swoje walory dekoracyjne, różnią się jednak składem i zastosowaniem:

• Lakier pochodzenia naturalnego nakłada się cienkimi, polerowanymi warstwami, co zapewnia błyszczące i wyrafinowane wykończenie. Jest on jednak bardziej delikatny i wymaga dłuższego procesu.
• Żywica, zazwyczaj syntetyczna (epoksydowa, akrylowa, poliestrowa itp.), jest wlewana i utwardzana w jednej warstwie, co sprawia, że jest łatwiejsza w obróbce i bardziej wytrzymała. Materiał ten zyskał popularność ze względu na swoją wszechstronność, a zwłaszcza stosunkowo niski koszt w porównaniu do tradycyjnych materiałów, takich jak lakier czy emalia.

Należy pamiętać, że w większości biżuteria vintage, jest to głównie lakier, ponieważ żywica pojawiła się dopiero w połowie XX wieku.

 

Filigran, tradycja antycznej i zabytkowej biżuterii
Różne etapy tworzenia biżuterii