Plique-à-jour emaye nedir?

Plique-à-jour emaye tekniği hakkında bilmeniz gereken her şey

Bu plique-à-jour emaye tekniğinin esasları

Plique-à-jour emaye, özellikle Art Nouveau döneminde dekoratif sanatlarda kullanılan karmaşık bir emayeleme tekniğidir. Ancak günümüzde bu teknik, ekonomik maliyeti ve bu tekniği uygulayan ustaların azlığı nedeniyle neredeyse kullanılmamaktadır.

"Plique-à-jour" terimi, "doldurmak" anlamına gelen Fransızca "pliquer" ve "gün ışığı" veya "açıklık" anlamına gelen "jour" sözcüklerinden gelir. Bu teknik, genellikle altın renginde olan metal bir çerçeveye uygulanan şeffaf veya yarı saydam emayeler kullanılarak desenler oluşturmayı içerir. Gümüş veya diğer kıymetli metallerden yapılmış, dolayısıyla bir baza ihtiyaç duymayan (cloisonné veya champlevé tekniğinin aksine). Emaye fırınlandıktan sonra sadece bölmelere yapışıyor, böylece kilise vitray efekti gibi şeffaflık sağlıyor.

Plique-à-jour emaye tekniğinin bazı özellikleri

• renkli camlardan. Hassas hücrelere veya bölmelere uygulanır ve ışığa karşı bakıldığında ışığın geçmesine izin vererek güzel, opal bir etki yaratır.
• Hücre Oluşumu: Parçanın metal çerçevesi, mineyi tutan hücreler veya bölmeler oluşturmak için dikkatlice işlenir. Bu hücreler çoğunlukla ince metal tellerin kaynaklanması veya şekillendirilmesiyle yapılır, bu da karmaşık desenlerin elde edilmesine olanak tanır ya da metal bir plakadan kesilerek üretilir.
• Emaye uygulaması: Cam tozu olan emaye, metal çerçevenin hücrelerine dikkatlice yerleştirilir. Daha sonra parça yüksek sıcaklıktaki fırında pişirilir. Böylece emaye eriyip metalle kaynaşabilir. İstenilen renk ve derinliği elde etmek için birden fazla kat sır uygulanıp fırınlanabilir.
• Zor teknik: Günlük emaye tekniği en zor emaye tekniklerinden biri olarak kabul edilir. Gerçekten de bu tekniğin karmaşıklığı ve minenin çatlaması veya minenin renginin değişmesi riskinin yüksek olması onu zorlu kılıyor...

 Plique-à-jour tekniğinin tarihi ve ustaları

Mine işçiliğine antik çağda M.Ö. 2. yüzyılda rastlanırken, plique-à-jour tekniği Bizans İmparatorluğu döneminde M.S. 4. yüzyılda ortaya çıkmıştır. Daha sonra Orta Çağ'da Avrupa'da bulunmuştur. Limoges o dönemde emaye sanatının önemli bir merkeziydi. Bu sürecin 16. yüzyılda Benvenuto Cellini tarafından betimlendiğine dair izler de bulunmaktadır. Ancak bu dönemlere ait parçaların kırılganlığı nedeniyle bulunması son derece nadirdir.

19. yüzyılda Jules Chaize, Eugène Fontenay, Froment-Meurice, Frédéric gibi Alexis Falize Boucheron, Bu emayeleri ve ustalarını yeniden keşfedin. 1864 civarında, emayeci Charles Riffault, plique-à-jour emaye parçaları yarattı. Boucheron. Paris'teki Evrensel Sergi'de sunulacaklar.

Dizgin Lalique Art Nouveau akımının temsilcileri arasında bu malzemeyi en çok kullananlardan biri de Fabergé ve Vever…

Günümüzde, Fransız ve Fransa'nın En İyi İşçisi Sandrine Tessier, İsviçreli Vever ve Inès Hamaguchi'nin yanı sıra, Cartier veya kendi Hermès'i de vardır emaye bilezik koleksiyonuL sitemizde. Bu büyük kuyumcular, plique-à-jour emaye tekniğiyle sıra dışı parçalar yaratmada standartları belirleyen isimler arasında yer alıyor. 

Özellikle mücevher koleksiyonumuzda emaye mücevherler ve bazı plique-à-jour mücevherler bulacaksınız. Art Nouveau.