Hoe weet ik of mijn parelketting waardevol is?

Vraagt u zich af of uw parelketting waardevol is of zelfs of het echte parels zijn? Of het nu een familiejuweel is of zelfs een recente aanwinstis het niet altijd eenvoudig om de waarde van uw parels te bepalen. Dit artikel is hier om je te helpen!
Leer het verschil tussen gekweekte parels en fijne parels, echte parels en imitatieparels, de verschillende kleuren parels, hun vorming, de rol van oriëntatie en glans en veel breder de geschiedenis van de parel, vanaf de geboorte tot aan onze dagen! 

Gekweekte parels en fijne parels

Wat onderscheidt een fijne parel van een gekweekte parel?

Een fundamenteel verschil dat de prijs van een parel drastisch beïnvloedt, is de aard ervan: fijn of gecultiveerd.

Om te onderscheiden fijne parels en gekweekte parels, Beide zijn natuurlijk, maar er moet niet naar al hun uiterlijke kwaliteiten worden gekeken, maar eerder naar de samenstelling van hun interieur en of de mens wel of niet heeft ingegrepen in de productie ervan.

Klik op voor meer informatie over het verschil tussen gekweekte parels en fijne parels hier om ons artikel over dit onderwerp te lezen.

Fijne parels, steeds zeldzamere parels 

De waarde van fijne parels verzwakte door de ontwikkeling van gekweekte parels in Japan in de jaren dertig. Om op kunstmatige wijze een parel te produceren, wordt een kern van parelmoer in de oester gebracht. Deze georganiseerde concurrentiestrijd blijft niet zonder gevolgen, aangezien de parelvisserij geleidelijk aan is afgenomen. Bovendien wordt er door vervuiling tegenwoordig slechts één fijne parel aangetroffen in 7.000 tot 8.000 oesters. Fijne parels vertegenwoordigen nu nog maar 1% van de publieke afzetmarkt, waardoor het uitzonderlijke stukken zijn die vaak tegen substantiële prijzen worden verkocht.
Onder de fijne parels zijn de historische parels het meest gewild. De parel die Napoleon I aan zijn tweede vrouw, keizerin Marie-Louise, schonk, heeft naar schatting een waarde van 700.000 tot 1,1 miljoen Zwitserse frank (455,5 miljoen tot 650 miljoen euro), wat ongeveer 1,2 miljoen frank goedkoper is dan toen hij werd geplaatst. 1988 te koop.

Voor diameters gelijk aan 5 tot 10 millimeter zijn er fijne parelkettingen te vinden tegen prijzen tussen de 10.000 en 20.000 euro. Het verschil tussen gekweekte parels en fijne parels is vooral voelbaar bij uitzonderlijke stukken. Een dubbelstrengige halsketting van fijne parels die in november 2004 voor 3,5 miljoen Zwitserse frank werd verkocht, zou bijvoorbeeld slechts $ 200.000 waard zijn als het om gekweekte parels ging.

Hier zijn enkele voorbeelden van veilingresultaten die de groeiende belangstelling voor deze juwelen aantonen:

Details van deze verkopen: 

In 2010 werd een 46 cm lange ketting verkocht, gemaakt van fijne parels, in een val gerangschikt en met een afmeting van 3,2 mm tot 6,7 mm. 3 500 euro. 

In 2015 een halsketting van 46,5 cm lang, bestaande uit 102 fijne vallende zeewaterparels met een kleine schietspoelsluiting in 18K witgoud bezet met een diamant en twee rozen, met vallende parels met een diameter van 2,9 tot 6,7 mm, verkocht 4 600 euro. 

In 2020 werd een halsketting van 82 fijne parels met een diameter van 3,7-7,7 mm verkocht 6 500 euro. Uiteindelijk werd in 2024 een halsketting van fijne vallende parels met een diameter van 3,0-7,4 mm met een 18K gouden sluiting verkocht 7 872 euro.

Hoe worden parelprijzen bepaald?

Nadat het onderscheid tussen fijne parel en gekweekte parel is gemaakt, zijn de overige beoordelingscriteria als volgt:
De waarde van een parel wordt bepaald door verschillende criteria. Allereerst de maat, de perfectie van rondheid en afwezigheid van pinnen zijn essentieel. Wat de grootte betreft, wordt deze bepaald door de plaats op het lichaam van het weekdier waar de parels worden gevormd. De meest voorkomende exemplaren worden aangetroffen in het ingewandenlichaam van het dier, terwijl barokke parels zich meestal nabij de abductorspier ontwikkelen.

Vervolgens moeten we deuniformiteit van textuur en glans, dat wil zeggen het glanzende uiterlijk dat parels van nature bezitten. Het oosten, met andere woorden de helderheid die wordt geproduceerd door de reflecties van de diffractie van licht op de aragonietkristallen. Dit Parelschittering, hoewel subjectief, speelt ook een cruciale rol in de waardering ervan. Het is niet één enkele tint, maar eerder een reeks reflecties waaruit een dominante opvalt. De belangrijkste dominanten van de Oriënt zijn: de Oriënt rosé, de Oriënt roomwit, de Oriënt ivoor, de Oriënt champagne en de Oriënt zilverwit.

Voor gekweekte parels geldt de vorm van de kern is doorslaggevend. De parels die zich in het lichaam van het weekdier vormen, worden vrije parels genoemd. Degenen die zich tegen de schelp ontwikkelen, worden halve parels, blaren, mabés of parelmoerparels genoemd. Halve parels worden beschouwd als tussenproducten tussen parelmoer en fijne parels.

Verder nog meer de laag parelmoer hoe dikker de parel, hoe meer deze een prachtige glans krijgt. Schittert de kern echter door een dun laagje parelmoer of merk je de aanwezigheid van een donkere vlek, dan heb je te maken met een parel van slechte kwaliteit. Hoewel de parel echt is, zal deze, als deze van slechte kwaliteit is, zeer snel verslechteren. 

De classificatie van gekweekte parels

Om de kwaliteit van gekweekte parels te definiëren, hebben specialisten een codegroep ontwikkeld. AAA codekralen zijn van hoge kwaliteit. Parels die onder de AA- en A-code vallen, zijn parels van gemiddelde kwaliteit, waarbij AA+ parels van betere kwaliteit zijn dan AA-parels. Ten slotte worden Tahitiaanse parels geclassificeerd als AD, waarbij D gereserveerd is voor parels van lage kwaliteit.

De vorming van gekweekte parels

Alle gekweekte parels, oftewel fijne parels, komen uit een natuurlijke omgeving: “water”. In deze omgeving leven een verscheidenheid aan weekdieren: Tweekleppigen en de Gastropoden. Wat onderscheidt deze twee soorten? Gastropoden kunnen kalkhoudende concreties produceren, hoewel de parels die ze produceren uiterst zeldzaam blijven. Tweekleppige dieren zijn weekdieren met een parelmoeren schelp en kunnen de zachte en heldere uitstraling voortbrengen die nodig is voor hun groei. Wat de creatie van de parel betreft, deze vindt plaats wanneer een irriterend middel de schaal van het weekdier binnendringt. Zodra de irriterende stof zich in de schaal bevindt, bedekt de Tweekleppige deze met opeenvolgende lagen parelmoer, volgens de instructies van zijn DNA, totdat de parel is gevormd. Dit proces is een natuurlijke reactie van het lichaam om zichzelf te beschermen tegen alles wat het lichaam vreemd is.

Kleuren van gekweekte parels

Een ander element dat belangrijk is, is de kleur van de parel. Grijze parels worden inderdaad bijzonder gewaardeerd. Zo is in 2011 Bergé & Associés verkocht een halsketting van 49 fijne grijze parels voor 1,7 miljoen Zwitserse frank. Deze prijs wordt met name verklaard door de diameter van de parels die groter was dan 15 millimeter. 

De kleur van de parels is afhankelijk van meerdere factoren: de kleur van de lippen, de aard van de oester en het transplantaat, het voedsel, de temperatuur van het water en ook het zoutgehalte ervan.

Om hun identificatie te vergemakkelijken, zijn de parels gegroepeerd in grote kleurcategorieën. Dit zijn de belangrijkste:

• Witte parels
• Zwarte parels
• Zilveren parels
• De gouden parels
• Lavendel parels
• Perzik parels
• De blauwe parels

Bovendien werden witte parels aan het begin van de 20e eeuw beschouwd als de referentieparels op het gebied van gekweekte parels, die werden gevierd vanwege hun glans en zuiverheid. Zwarte parels stuitten daarentegen op weerstand toen ze voor het eerst op de markt kwamen. Polynesische parels werden inderdaad met scepsis bekeken en als minder authentiek beoordeeld omdat ze het gebied van fijne sieraden betreden.

Kunstenaars en de Parijse mode maakten echter al snel gebruik van deze unieke parels. Door hun onderscheidende karakter en grote omvang hebben ze een plaats veroverd tussen de meest modieuze en dure parels op de markt. 

Onder de witte parels zijn er drie soorten: Akoya-parels, zoetwaterparels en Australische parels.

Akoya-parels zijn over het algemeen wit van kleur, hoewel de parels in werkelijkheid nooit helemaal wit zijn. Net als parelmoer hebben ze iriserende reflecties die variëren afhankelijk van de hoek en het licht. We noemen dit fenomeen van meervoudige reflecties: “het Oosten”. Het is niet één enkele tint, maar eerder een reeks reflecties waaruit een dominante opvalt. De belangrijkste dominanten van de Oriënt zijn: Oriënt rosé, Oriënt crèmewit, Oriënt ivoor, Oriënt champagne en Oriënt zilverwit.

Een collier van zo’n vijftig parels samenstellen is dan ook geen gemakkelijke opgave. Je moet namelijk parels vinden die perfect bij elkaar passen.

Zoetwaterparels zijn volledig samengesteld uit parelmoer geproduceerd door het weekdier. Deze parels zijn het resultaat van een transplantatie, maar ze zijn niet gekiemd, dat wil zeggen dat ze geen kunstmatige kern in het midden hebben. Het zijdeachtige uiterlijk van deze parels komt voort uit de homogene dichtheid van het parelmoer.

Eindelijk, Australische parels, zijn zoutwaterparels met kern. Ze staan bekend om hun dikke en dichte parelmoer en de aanwezigheid van kleine metalen scherven. 

Waar worden gekweekte parels geproduceerd?

DE Akoya-parels, wit of crème, worden geproduceerd in Japan.
DE Australische parels zijn inheems in de Zuidzee. Hun kleur varieert tussen zilver en goud.. 
Daar Tahitiaanse parel wordt ook wel “zwarte parel” genoemd, hoewel de werkelijke kleur in werkelijkheid groen en grijs is.
Tenslotte de zoetwaterparels komen uit de zuidelijke zeeën en zijn gemakkelijk herkenbaar dankzij hun roze kleur.

Valse parels of imitatieparels

De parels van Mallorca 

De parels van Mallorca, ook bekend als Majorica-parels, worden geproduceerd door het bedrijf Majorica SA, opgericht in 1890 op het eiland Mallorca, Spanje. Deze parels staan bekend om hun kwaliteit en hun gelijkenis met natuurlijke parels. Momenteel wordt geschat dat Majorica SA meer dan 2,5 miljoen nepparels heeft geproduceerd.

De vervaardiging ervan omvat een complex proces waarbij een kern van glas of kunststof wordt bedekt met meerdere lagen vernis of lak, verkregen uit synthetische en natuurlijke stoffen. Dit proces slaagt erin om zowel de glans als de textuur van echte parels te reproduceren. Dit is de reden waarom Mallorcaanse parels buitengewoon beroemd zijn in de sieradenwereld.

Hoe onderscheid je een nepparel van een echte?

• Wrijf de parel lichtjes over het scherpe deel van je tanden: als het juweel perfect glijdt, is de kans groot dat de parel nep is. De echte parel heeft ruwe randen en een lichte crunch.

• Wrijf de parels samen tussen je vingers. Merk je lichte wrijving, dan zijn dit echte parels.

• Let op imperfecties: echte parels hebben altijd kleine imperfecties in hun vorm.

Een beetje geschiedenis van de parel

Het was in de oudheid dat parels voor het eerst werden ontdekt. Het gebruik ervan door mensen gaat ver terug sinds ze werden gevonden in een tombe uit 5500 voor Christus in de Verenigde Arabische Emiraten.

Bovendien komen de eerste geschriften waarin over parels wordt gesproken uit China en dateren uit 2300 voor Christus. In deze teksten worden parels afgebeeld als een geschenk van de natuur. Andere beschavingen, zoals India en Egypte, beschouwden parels als prachtige en heilige edelstenen. 

Aan Griekse kant waren parels in Griekenland al bekend. Verwijzend naar de godin van de liefde noemden ze ze “tranen van Aphrodite”, waarbij de witte parels vrouwentranen waren en de zwarte parels mannentranen. In het oude Rome waren parels een symbool van rijkdom en macht. Niet iedereen had het recht om ze te dragen, ze waren voorbehouden aan bepaalde lagen van de samenleving. De traditie was dat de edelste families hun dochter één of twee parels per jaar zouden aanbieden, zodat zij, wanneer zij meerderjarig zou worden, een weelderige rivier van parels zou verkrijgen.

In het Midden-Oosten heeft de parel ook zijn belang. Voor de Arabieren en de Koran is de parel inderdaad een van de kostbaarste schatten die het paradijs biedt. In de Perzische Golf waren parels relatief overvloedig aanwezig in oesters, dus de Arabieren, Perzen en Assyriërs ontdekten ze al heel vroeg. De natuurlijke schoonheid van dit juweeltje en de iriserende kleuren van het parelmoer verleidden hen onmiddellijk. Het was Alexander de Grote die tijdens zijn verovering van het Oosten van 334 tot 325 v.Chr. de parel als juweel in het Westen populariseerde. Ten slotte werd de parelkwekerij in de 20e eeuw ontdekt door de Japanners, wat de geboorte van de parel markeerde. De belangrijkste architect van deze ontdekking is Kokichi Mikimoto.

Kleine anekdotes over de parel 

Parels, symbolen van tijdloze natuurlijke schoonheid, worden in de culturen van de parelgebieden altijd geassocieerd met goddelijke schepping. Mythen hebben ze systematisch als goddelijke gaven beschouwd. Dit is de reden waarom parels werden gezien als begiftigd met bovennatuurlijke krachten, geërfd van de godheden. 

Zo begonnen de mensen er niet alleen naar te zoeken vanwege hun schoonheid, maar vooral ook naar de krachten waarvan zij dachten dat deze edelstenen bezaten. Kralen werden gekoesterd en vereerd en gedragen als sieraden of amuletten als symbolen van macht. Bovendien werden parels niet alleen als versiering gebruikt, maar ook voor medicinale en bijgelovige doeleinden.

De parel in de kunst

Sandro Botticelli, De geboorte van Venus, circa 1484-85, Tempera, Florence, Galleria degli Uffizi

In dit schilderij van Botticelli verwijst de parel naar de kuisheid van jonge meisjes omdat de parel door zijn natuurlijke perfectie een symbool is van zuiverheid. De parel is inderdaad de enige edelsteen die zonder menselijke tussenkomst kan worden gebruikt. Andere edelstenen hebben menselijk ingrijpen nodig om hun schoonheid te onthullen. Dit schilderij weerspiegelt ook de legende in het Westen die zegt dat de geboorte van de parel wordt gemarkeerd door de geboorte van Venus. 

Johannes Vermeer, Het meisje met de parel, circa 1665, olieverf op doek, Den Haag, Mauritshuis

In dit meesterwerk van de Nederlandse schilderkunst, ook wel ‘de Mona Lisa van het Noorden’ genoemd, wordt de parel hier weergegeven vanwege zijn symboliek van puurheid, en ook omdat hij, door het licht te vangen, als een centraal punt in het schilderij dient en als leidraad fungeert de blik van de kijker op het gezicht van het jonge meisje.

Cleopatra en haar parel

Een verhaal, verteld door Plinius de Oudere, gaat over Cleopatra. Ze wil de Romeinse generaal Marc-Antoine graag verleiden en nodigt hem uit om te smullen op haar schip met paarse zeilen. Cleopatra aarzelt niet om al haar fortuin in te zetten om indruk te maken op de generaal. Deze laatste daagt vervolgens de koningin uit om tien miljoen sestertiën aan één banket te besteden. De weddenschap wordt gesloten en korte tijd later wordt Marc-Antoine opnieuw uitgenodigd op het schip van de koningin. Hoewel hij rijkelijk wordt ontvangen, is de luxe niet overdreven en denkt Marc-Antoine dan dat hij zijn weddenschap heeft gewonnen. We mogen echter de vindingrijkheid van Cleopatra niet vergeten, die aan het einde van het banket een van haar oorbellen, versierd met een fijne parel, in een kopje azijn doopte. De parel lost op en Cleopatra drinkt het brouwsel, waarmee ze niet alleen haar weddenschap wint, maar ook het hart van Marcus Antonius.

Vind onze collectie van parel sieraden op onze site 58 Facettes.